22 Aralık 2011 Perşembe

Yazık

Bazı insanlar vardır; hayatlarında bir yere gelememiş, hep başkalarının yaptıklarına, çevresine gıpta ile bakan. İşte o insanlar aslında çok tehlikelidirler. İnsan en yakını gibi görünüp onu deli gibi kıskananlar, herkesin kendilerini taparcasına sevdiğini etrafa lanse edenler, elini sallasa ellisi olduğunu savunanlar, iki arkadaşı birbirine düşürmeyi hedefleyenler falan... Ha bu arada iki lafından biri de yalandır bunların. Arkandan iş çevirirler, başarılı olamayınca yine sana dönerler ve tabi zeytinyağı gibi üste çıkarlar. Sense ağzını bile açamadan kanına girerler tekrardan.

Üzücü böyle insanların olması... Merak ettiğim birkaç şey var: Bu insanlar nasıl rahat uyuyorlar? Ya da kendilerini nasıl yalnız hissediyorlar da bunları yapıyorlar aslında? Büyük ihtimalle kendilerine bile itiraf etmekten korktukları şeyler onları bu davranışları yapmalarına teşvik eder. Nasıl ağır bir yüktür bu? İnsan düşüncelerinde boğulur resmen.

Galiba çocukluklarına inmek lazım böylelerinin. Belki o zaman nasıl düzeltebileceğimizi öğreniriz. Çünkü ben kendime yapılanlardan da arkadaşlarıma yapılanlardan da bıkmış durumdayım. Rahat bırakın be adamı! Size ne? İnsanların hayatınızı mahvedeceğinize gidin kendi mahvolmuş hayatlarınızı düzene sokun, belki o zaman sizi gerçekten olduğunuz gibi sevecek insanlar bulursunuz.

İmza: Bir dost...

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder